Tynk akrylowy jest formą elewacji wewnętrznej i zewnętrznej, której cechą charakterystyczną jest zróżnicowana faktura i kolorystyka. Z reguły tynki te mają delikatnie niejednorodną powierzchnię, wyróżniającą się ciekawą aranżacyjnie strukturą. Stąd też często zalicza się je do tynków dekoracyjnych, jako doskonałą alternatywę dla rozwiązań mineralnych.
Tynk akrylowy - właściwości
Czy wyróżnia się tynk akrylowy od podobnych rozwiązań? Przede wszystkim właściwościami, które nie ograniczają się wyłącznie do samego designu. Tynki akrylowe są przede wszystkim wytrzymałe. Doskonale sprawdzają się wszędzie tam, gdzie mamy do czynienia z niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Co więcej, ich powierzchnię można zmywać, a on sam jest bardzo odporny na oddziaływania mechaniczne, w tym ścieranie. Jeśli dodamy, że jest to produkt tani i łatwo dostępny, otrzymamy bardzo ciekawy materiał o doskonałych wręcz właściwościach fizykochemicznych.
Produkcja i skład - podstawowa istota produktu
O wyjątkowych właściwościach tynu akrylowego decyduje przede wszystkim jego skład, w który wchodzą żywice akrylowe, kruszywa i spoiwa. Dzięki żywicom i spoiwie tynk utrzymuje odpowiednie właściwości mechaniczne i wytrzymałościowe. Kruszywa są odpowiedzialne za powstawanie faktury, której uziarnienie, zależnie od rodzaju, wynosi od 1 do 2,5 mm.
W procesie produkcji wszystkie powyższe składniki są ze sobą w mieszane. W międzyczasie dodaje się do nich specjalne składniki zabezpieczające ich strukturę przed powstawaniem alg i grzybów pleśniowych. Dzięki temu można je kłaść w różnych miejscach, nawet tych narażonych na bardzo silne oddziaływanie wilgoci.
Rodzaje tynków akrylowych
Tynki akrylowe należą do dość wąskiej grupy produktów cienkowarstwowych. Ich podział odbywa się na płaszczyźnie faktury, która w zależności od użytego kruszywa, ma najczęściej dwie formy.
- Tynk baranek - jest to produkt o bardzo drobnej fakturze, przypominającej zbiór dużej liczby niejednorodnie ułożonych wgłębień i uwypukleń. Nie mają one charakteru ciągłego, lecz punktowy. Stąd też wzięła się jego zamienna nazwa: tynk nakrapiany.
- Tynk kornik - to faktura zupełnie odmienna od baranka. Jej charakterystycznym elementem są typowe, pionowe i ukośne bruzdy, przypominające ślady pozostawione po kornikach.
Wybór odpowiedniego rodzaju faktury tynku niesie ze sobą stosowne konsekwencje. Zaletą baranka jest możliwość nałożenia go nawet na częściowo nierówne podłoże, co jest spowodowane jego specyficzną, nakrapianą strukturą. Podczas jego nakładania, należy pamiętać o konieczności zacierania masy tynkarskiej w jedną stronę za pomocą ruchów okrężnych. W praktyce baranek jest tynkiem trudnym, aczkolwiek mniej wymagającym, jeśli chodzi o elewację.
Faktura kornika jest znacznie bardziej wymagająca. Pionowe i ukośne bruzdy są znacznie trudniejsze w czyszczeniu. Ze względu na ich obecność, powierzchnia podłoża powinna być całkowicie wyrównana. W przeciwnym razie tynk nie będzie prezentował się okazale i pojawią się na nim skazy. Zaletą kornika jest łatwiejsze nakładanie tynku, który można zacierać pionowo, poziomo, ukośnie, bądź za pomocą ruchów okrężnych. W zależności od wyboru metody, uzyskany efekt optyczny będzie zupełnie inny.
Kiedy nie stosować tynków akrylowych?
Choć tynki akrylowe mają bardzo dobre właściwości fizykochemiczne, ich stosowanie w określonych warunkach nie powinno mieć miejsca. W przeciwnym razie utracą one swoje właściwości i staną się kompletnie bezużyteczne.
1. Tynk akrylowy nie powinien być nakładany na powierzchnie docieplone za pomocą wełny mineralnej. Zależność ta jest spowodowana niską dyfuzyjnością tynku, pod którym w takich wypadkach będzie się gromadzić wilgoć. Zasada ta nie dotyczy zresztą wyłącznie wełny, lecz wszelkich struktur o właściwościach „oddychających". Tynki akrylowe należy nakładać na powierzchnie suche, odpowiednio zaizolowane przed wilgocią.
2. Przed nałożeniem tynku akrylowego należy zwrócić szczególną uwagę na jego kolor i płaszczyznę, na którą będzie on wprowadzony. Silnie nasłonecznione ściany nie są odpowiednim miejscem dla tynków ciemnych, które podczas oddziaływania promieni słonecznych zaczną "pracować". W dalszej perspektywie doprowadzi to do powstania pęknięć i wykruszeń. Jeśli już musimy nakładać ciemny tynk, warto to zrobić na powierzchniach przepuszczających ciepło w głąb ściany.
3. Tynk akrylowy powinien być nakładany w określonych warunkach pogodowych. Oczywiste jest, że nie należy stosować go podczas opadów deszczu. Niemniej warto również zwrócić uwagę na nasłonecznienie. Optymalna temperatura do kładzenia tynku to 10 - 20 stopni Celsjusza. Zbyt wysoka może przyspieszyć proces schnięcia, co przełoży się na utratę podstawowych właściwości powłoki. Zbyt niska doprowadzi do gromadzenia się w jego strukturze wilgoci.
Jak kłaść tynk akrylowy?
Kładzenie tynku akrylowego powinno mieć miejsce na odpowiednio przygotowanym podłożu. Najlepiej, jeśli podstawą jest tu ocieplenie styropianowe. Przed nałożeniem warstwy należy też dokładnie oczyścić i - ewentualnie - wysuszyć daną powierzchnię. Do mieszanki nie należy dodawać innych składników, które negatywnie mogą wpłynąć na jej kolorystykę i fakturę.
Tynk powinien być mieszany zawsze w czystych pojemnikach. Podczas jego nakładania nie należy robić przerw, gdyż mogą one wpłynąć na niejednolitą strukturę tynku. Po nałożeniu warstwy, ściana musi być odpowiednio zabezpieczona. Pierwsza doba schnięcia jest w tym przypadku kluczowa.
Cena - ile kosztuje tynk akrylowy?
Cena tynku akrylowego zależy przede wszystkim od użytego materiału i rodzaju faktury. Przyjmuje się, że jedno opakowanie 25 kilogramów zaprawy, to koszt od 100 do 150 złotych. Tynk akrylowy jest produktem cienkowarstwowym, co oznacza, że jego optymalna grubość to 1.5 - 2 mm. Tym samym, ilość zużytego tynku na 1 m2 wyniesie około 3 kg. Tym samym, łączny koszt takiej inwestycji będzie wynosił od 1000 do 1700 złotych.
Podsumowanie
Tynk akrylowy to produkt kompletny, charakteryzujący się dobrymi właściwościami fizykochemicznymi. Stosowanie go nie jest zbyt kosztowne, a w zamian uzyskujemy bardzo ciekawą elewację budynku.
Komentarze